Blog

Zwangerschap

Zwangerschap, ik ben er al mijn hele leven door gefascineerd. De magie van het ontstaan van nieuw leven. Dat schijnbaar ontstaat vanuit het niets. Nieuw leven dat groeit zonder dat we daar iets voor hoeven doen. Wat voor invloed hebben we daar eigenlijk op. We houden rekening met wat we eten, houden ons aan de regels waarvan gezegd wordt dat het belangrijk is. Maar hoe voelen we ons daarbij? En is dat belangrijk hoe je je als moeder voelt? Zeker, want we zijn meer dan een wandelende couveuse waar een je aan knopjes kunt draaien om de uitkomst aan te passen. Als mens hebben we emoties en die emoties hebben in vloed op hoe het lichaam functioneert. Als je je rustig en ontspannen voelt zijn er andere hormonen in je lichaam dan wanneer je je gestrest voelt. En die hormonen hebben invloed op de ontwikkeling van je baby. Je kunt niet altijd beïnvloeden wat er om je heen gebeurt, maar wel hoe jouw reactie daarop is. Het is belangrijk te kijken hoe jij op bepaalde situaties reageert. Vaak is dat terug te voeren naar je jeugd en soms zelfs naar hoe jouw moeder zich voelde toen ze zwanger was van jou. Tijdens de zwangerschap kun je tegen dingen aanlopen die je triggeren. Daarnaar kijken helpt je om goed te kunnen voelen wat jij en je baby nodig hebben en voor jezelf en je baby op te komen.

Ik maak regelmatig beelden en vaak (eigenlijk altijd 😊) heeft het met moederschap in de breedste zin van het woord te maken. Toen ik dit beeld maakte zag ik een vrouw die weet wat ze wil en zich niet de wet laat voorschrijven door anderen. Een vrouw die in contact is met haar lichaam en met haar baby die zich in haar ontwikkelt en voor zichzelf en haar baby op komt. Een vrouw die weet dat ze krachtig is. Een vrouw die trots is op haar lichaam dat nieuw leven in zich draagt. Een vrouw die het vertrouwen heeft dat haar lichaam dit kan en dat ze niets anders nodig heeft dan een fijne zorgzame omgeving die haar en haar baby ondersteunen tijdens de zwangerschap, bevalling en daarna.

Huidhonger

Gisteren, na een heerlijk weekend met mijn vader en zussen, naar de expositie 'Huidhonger' in het Karmelklooster in Drachten geweest.

Huidhonger krijg je bij het gemis of verlangen naar aanraking en heeft vele gezichten, komt voor bij mensen die alleen leven, maar ook binnen een relatie. Het is belangrijk bij de start van het leven evenals aan het einde en natuurlijk alle tijd die er tussen zit.

Aanraken is een levensbehoefte, net als eten en drinken.

Het is een belangrijk thema in mijn leven. Het is de reden dat ik met moeders en baby's werk en gepassioneerd ben over huid op huid contact. En ook de reden dat ik ik de terminale thuiszorg werk. Eerst was het een onbewuste drijfveer, maar de laatste jaren is me steeds mee duidelijk geworden dat deze behoefte komt uit mijn vroege jeugd en het gemis aan lichamelijk contact met mijn moeder. Wat het mij leert is dat het begin van het leven en hoe er met je wordt omgegaan je vormt. Het gemis aan intimiteit in het begin van een leven iets is dat zich niet makkelijk laat inhalen. Bij de een uit zich dat in geen behoeft hebben aan intimiteit en bij de ander in huidhonger. Intimiteit en veiligheid die in je het begin van het leven meekrijgt zorgt ervoor dat je de veiligheid op latere leeftijd bij jezelf kunt vinden en niet op zoek hoeft om die veiligheid en geborgenheid bij anderen te vinden.

Een aanrader deze expositie. Nog tot 29 maart te zien
https:// www.karmelklooster.nl/ agenda/tentoonstelling/

Een pasgeborene kan nog niks

Bevallen is een feest