Over mij

Als oudste dochter en kleindochter van twee gepassioneerde kraamverzorgsters is het niet heel gek dat de geboortezorg ook mijn passie is geworden. Al vroeg was ik gefascineerd door de magie van de zwangerschap en geboorte.

Tijdens de opleiding tot verpleegkundige en meteen na de afronding ben ik op de afdeling obstetrie gaan werken en heb daar veel moeders begeleid in de zwangerschap, tijdens hun baring en in het kraambed. ik kwam erachter dat er veel problemen waren met het geven van borstvoeding, wat achteraf gezien, zeker in de begin periode met voeden op vaste tijden en baby's die de hele dag op de babykamer lagen, niet heel gek was.

Daardoor ben ik lactatiekundige geworden zodat ik de moeders met borstvoedingsproblemen kon helpen. Naast mijn werk in het ziekenhuis ben ik een eigen praktijk gestart zodat ook moeders contact op konden nemen als ze thuis waren.

Vaak adviseerde ik tijdens consulten om te gaan dragen en om ook zelf advies daarin in te kunnen geven ben ik draagconsulent geworden.

Tijdens mijn werk in het ziekenhuis kwam ik steeds vaker borstvoedingsproblemen tegen en ook werd het begeleiden van barende vrouwen steeds technischer. Dat paste niet meer bij hoe ik bij een baring aanwezig wilde zijn: meer als een doula, kijken wat de barende vrouw nodig heeft om in rust haar baby geboren te laten worden.

Nadat ik vertrokken was uit het ziekenhuis heb ik de opleiding tot geboortetrauma therapeut gedaan en hier viel alles voor mij op de plek. De kennis die ik aangereikt kreeg klopte voor mij. Kinderen baren is een fysiologisch proces en verstoring van dat proces geeft complicaties. Tijdens de zwangerschap verander je van vrouw naar moeder, je komt meer in contact met je intuitie en 'weet' je heel goed hoe het met jezelf en je baby gaat. Dat geeft rust en vertrouwen en dat is een belangrijke factor als je baby straks geboren is en je moeder bent. Als lid van het landelijk Zobevalik-team begeleid ik je graag in dat proces. Zodat jij de moeder kunt worden die je wilt zijn.

Daarnaast werk ik in de terminale zorg waar ik tijdens mijn 24 uursdiensten ook een soort van doula ben van stervende mensen. Voor mij is er niet zo veel verschil in het bijstaan van moeders tijdens de bevalling of het begeleiden van mensen in de stervensfase. Beide zijn het processen die nabijheid behoeven en actie wanneer daar om gevraagd wordt.